دمودیکوزیس و عوامل خطرساز مرتبط در افراد بالغ و جوان در شهر خر م آباد، ۱۳۹۴

زمینه و هدف: جرب های دمودکس، فولیکول های مو و غدد سباسه ی نواحی مختلف بدن به ویژه ناحیه صورت را آلوده می کنند. دمودیکوزیس به عنوان یکی از عوامل موثر در پاتوژنز برخی از اختلالات پوستی مطرح است. این پژوهش با هدف تعیین میزان شیوع جرب های دمودکس و هم چنین بررسی ارتباط آن با برخی از عوامل خطرساز انجام گردید. مواد و روش ها: این مطالعه مقطعی- تحلیلی بر روی 100 نفر از دانشجویان شهرستان خرم آباد انجام پذیرفت. نمونه گیری از سه ناحیه صورت (بینی، گونه ها و پیشانی) با استفاده از دو روش نوار چسب سلوفنی (ctp) و فشاری پوست انجام گردید. اطلاعات فردی مورد نظر در پرسش نامه ثبت گردید و داده ها با استفاده از آزمون مربع کای مورد تجزیه و تحلیل آماری قرار گرفت. یافته ها: شیوع کلی دمودکس 55 درصد بود. میزان ردیابی آلودگی با استفاده از روش نوار چسب سلوفنی به طور معنی داری بیش از روش فشاری پوست بود(01/p< 0). نتایج نشان داد شیوع دمودکس در مردان و در افراد دارای پوست چرب به طور معنی داری بیشتر است(05/p< 0). به علاوه، میزان آلودگی در بین دانشجویان مبتلا به آکنه وولگاریس به طور معنی داری بیش از افراد فاقد آکنه بود(05/p< 0). تفاوت معنی داری بین شدت آلودگی به دمودکس و ابتلا به آکنه مشاهده شد(01/p< 0). نتیجه گیری: روش نوار چسب سلوفنی روشی مناسب و آسان برای انجام مطالعات اپیدمیولوژیک است. نوع پوست و جنسیت به عنوان عوامل خطرساز شناسایی گردیدند. یافته های این مطالعه بر امکان ارتباط بین آلودگی به دمودکس و ابتلا به آکنه وولگاریس دلالت دارد.